The Devotions

The Devotions werden in 1960 opgericht in Astoria (een stadsdeel van Queens, New York City), aanvankelijk als een sextet. Al snel werd het aantal leden teruggebracht tot een kwintet, bestaande uit Ray Sanchez (baszanger), Bob Hovorka, Bob Weinbrod en de broers Frank en Joe Pardo. Na zes maanden vrijwel zeven dagen per week te hebben geoefend, ontmoetten ze platenpromotor Joe Petralia, die in dezelfde straat woonde als Frank en Joe. Petralia introduceerde hen aan Bernie Zimming, eigenaar van het kleine Delta-label in New York.

The Devotions deden auditie met doo-wopklassiekers zoals "Sunday Kind Of Love", "Life Is But A Dream" en "For Sentimental Reasons". Zimming was gecharmeerd van de groep, maar hij wilde iets meer opvallends dat aantrekkelijk zou zijn voor tieners. Ray Sanchez schreef vervolgens een novelty-nummer in de stijl van de populaire liedjes rond 1960. Het resultaat was "Rip Van Winkle", gebaseerd op het klassieke verhaal van een man die twintig jaar sliep.

Zimming vond het nummer zo goed dat hij de groep op de dag dat hij het voor het eerst hoorde, meenam naar de studio. Voor de B-kant namen The Devotions "For Sentimental Reasons" op. De groep deelde exemplaren uit op straat en liet briefjes achter in platenzaken met de mededeling dat ze gesigneerde exemplaren zouden weggeven. Ondanks deze inspanningen raakte "Rip Van Winkle" (Delta 1001) vrijwel meteen in de vergetelheid. In 1962 begon Times Square, een New Yorkse oldieswinkel die gespecialiseerd was in platen van vocale groepen, "Rip Van Winkle" te promoten in een lokaal radioprogramma van de eigenaar, Slim Rose. Roulette Records hoorde van de populariteit van het nummer onder het publiek op Times Square, kocht de Delta-mastertapes en bracht de plaat opnieuw uit op Roulette 4406.

Het nummer haalde de hitlijsten niet, maar gaf de groep wel de kans om in september 1962 op te treden in Slim Rose's rock-'n-rollshow in Palisades Park (New Jersey), een van de eerste oldies-shows en jaren vóór de successen van Richard Nader eind jaren '60. Eind 1963 bracht Roulette een compilatie uit met "oldies but goodies", getiteld "Golden Goodies". Waarom een ​​flop als "Rip Van Winkle" tussen al die Top 20-hits stond, blijft een raadsel. Een diskjockey in Pittsburgh, Porky Chadwick, begon "Rip Van Winkle" te draaien en de telefoonlijnen stonden roodgloeiend van de verzoeknummers.

Dit bracht de mensen van Roulette ertoe om de plaat in januari 1964 opnieuw uit te brengen, ditmaal op Roulette 4541. Binnen een week na de release waren er alleen al in Pittsburgh 15.000 exemplaren van "Rip Van Winkle" verkocht. Drie jaar na de eerste release werd het nummer eindelijk een hit en bereikte het de 36e plaats in de Billboard-hitlijst, midden in de Beatlemania.

Het bleek dat twee van de oorspronkelijke leden van The Devotions in militaire dienst waren, dus werd er een nieuwe groep gevormd met Louis DeCarlo als vervanger van Ray Sanchez als leadzanger en Larry Frank als vervanger van Bob Weisbrod. De groep ging op tournee, bracht nog twee platen uit op Roulette, maar kreeg geen aandacht op de radio en Roulette verloor al snel de interesse, waarna de groep uit elkaar ging. The Devotions herenigden zich in de jaren 70 met Andy Sanchez (Rays broer) als leadzanger, en ironisch genoeg traden ze in dat decennium vaker op dan toen ze hun enige hit scoorden.