Bobby Lee Trammell

Bobby Lee Trammell (31 januari 1934 – 20 februari 2008) was een Amerikaanse rockabillyzanger en politicus.

Biografie

Trammell werd geboren op een katoenboerderij in de buurt van Jonesboro, Arkansas, als zoon van Wiley en Mae Trammell, die katoenboeren waren. Wiley speelde viool en Mae was organiste in een plaatselijke kerk; naast deze invloeden luisterde Trammell ook naar de Grand Ole Opry en bezocht hij diensten in de plaatselijke pinksterkerk, waar gospelmuziek werd gezongen.

Als middelbare scholier speelde Trammell countrymuziek, en toen Carl Perkins en Johnny Cash halverwege de jaren 50 door Trammells regio toerden, nodigde Perkins hem uit om een ​​nummer te zingen en zei hem dat hij met Sam Phillips, eigenaar van Sun Records, moest praten. De ontmoeting liep op niets uit, maar Trammell verhuisde kort daarna naar Long Beach, Californië, in de hoop een platencontract te krijgen. Tijdens zijn verblijf in Californië nam hij een baan aan in een Ford-fabriek. Hij zag Bobby Bare spelen op een kermis en overtuigde Bare ervan hem een ​​paar nummers mee te laten spelen. Lefty Frizzell, die ook op de kermis aanwezig was, vroeg hem om het voorprogramma te verzorgen voor een show in de Jubilee Ballroom, een zaal in Baldwin Park, Californië. Trammell trad daar al snel regelmatig op en verwierf een reputatie voor zijn Elvis Presley-achtige, spastische bewegingen en wilde podiumpresentatie, die soms tot controverse leidden. Trammell zei: "Ik was veel wilder dan Jerry Lee Lewis of Little Richard".

Manager/platenlabelhouder Fabor Robison contracteerde Trammell en hij bracht zijn eerste single uit, met de zelfgeschreven nummers "Shirley Lee" en "I Sure Do Love You, Baby". De opnames werden mede mogelijk gemaakt door sessiemusici James Burton op gitaar en James Kirkland op bas. De single verkocht goed en werd landelijk gedistribueerd door ABC/Paramount. Het nummer haalde nooit de nationale hitlijsten, maar er zijn mogelijk wel 250.000 exemplaren van verkocht. Ricky Nelson coverde "Shirley Lee" kort daarna.

Trammells carrière kende vervolgens een reeks tegenslagen. Hij deed auditie voor The Adventures of Ozzie and Harriet, maar kreeg geen rol aangeboden. Ricky Nelson had interesse getoond in meer werk van Trammell, maar Trammell nam het aanbod niet serieus. Tijdens de opname van zijn tweede single, "You're the Mostest Girl", werd hij begeleid door een orkest en koor, en hij overwoog zijn contract op te zeggen vanwege de moeizame opnamesessie. Zowel deze single als de opvolger, "My Susie J - My Susie Jane", haalden de hitlijsten niet, en tegen het einde van de jaren 50 trad Trammell alleen nog maar lokaal op in Californië. Hij organiseerde een protest bovenop een zendmast in Los Angeles, uit protest tegen de weigering van een radiostation om zijn plaat te draaien. Toen de constructie echter begon in te storten, moest hij door de lokale autoriteiten worden gered en werd hem een ​​verbod opgelegd om in de staat op te treden.

Na zijn terugkeer naar Arkansas kreeg Trammell ruzie met Jerry Lee Lewis vóór een optreden en vernielde hij Lewis' piano. Nadat verhalen over Trammells wangedrag de ronde deden onder promotors, werd hij vrijwel overal geboycot als artiest.

Trammell bleef platen opnemen voor kleine lokale labels, maar zijn reputatie verhinderde dat hij veel airplay op de radio kreeg. In de jaren zestig distribueerde hij zijn platen zelf vanuit zijn auto. Hij kreeg licentiecontracten aangeboden van Warner Bros. Records en andere labels, maar hij weigerde deze; hij bleef tot het einde van de jaren zestig platen opnemen voor Sims Records. In de jaren zeventig speelde hij countrymuziek, en in de jaren tachtig kende hij enig succes in Europa tijdens de rockabilly-revival aldaar. Op het Rockhouse-festival in Eindhoven probeerde hij echter op zijn piano te springen, maar viel en brak daarbij zijn pols.

In 1997 werd Trammell gekozen in het Huis van Afgevaardigden van Arkansas, waar hij tot 2002 zitting had. Hij deed in 2002 een poging om een ​​zetel in de Senaat van de staat te bemachtigen, maar verloor van Jerry Bookout. Hij overleed op 20 februari 2008 in zijn geboorteplaats Jonesboro.